Η νύχτα φέρει και συμφέρει (ωδή στη νύχτα μέρος 2ο ή του Θεού τα μυστικά)

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Η ιστορία της νύχτας με το Θεό πάει πολλά χρόνια πίσω. Για την ακρίβεια, πολλά έτη πίσω. Έτη φωτός.

Ως γνωστόν, στο διάστημα είναι πάντα νύχτα. Ακόμα και δίπλα στον ήλιο, νύχτα είναι.

Και το γεγονός ότι στο διάστημα η νύχτα πρέπει να είναι άγρυπνη και παντού, καταντάει μερικές φορές κουραστικό. Αλλά έχει και τα καλά του.

Γιατί η νύχτα ξέρει όλα τα μεγάλα μυστικά…. Και αυτό είναι που την κάνει τόσο επικίνδυνη για το Θεό. Γιατί η νύχτα ξέρει τα παντα για Αυτόν και για Τα Πάντα Όλα.

Στο διάστημα, ένα είναι βέβαιο: ουδέν κρουτόν από τη νύχτα.

Και πάει κάπως έτσι…

Πιο παλιά ο Θεός, μετακινούνταν συνέχεια και γενικά είχε πολύ βαρύ πρόγραμμα. Ειδικά δε, εκείνες οι 7 ημέρες της δημιουργίας του φάνηκαν ότι είχαν τον ατέλειωτο και ακόμα τις μετανιώνει. Αλλά μετά άλλαξαν πολλά και ο Θεός ηρέμησε λιγάκι… Μεγάλωσαν και τα παιδιά, έφυγαν από το σπίτι και Εκέινος αποφάσισε να βρει την εσωτερική γαλήνη του και το …Θεό του σε έναν πλανήτη, το όνομα του οποίου ξεκινάει από  “Άρ”.

Άρτσι. Στον πλανήτη Άρτσι ο Θεός ένιωσε άλλος θεάνθρωπος πραγματικά. Άφησε τις μεγαλομανίες κατα μέρους, ο λόγος δημιουργίας του σύμπαντος προέκυψε από ένα πολύ καλά μελετημένο σχέδιο που κατέληγε στην χρήση των πλανητών, ως μπάλες σε ένα κοσμικό παιχνίδι bowling, και ανταυτού ασχολήθηκε με απλά καθημερινά πράγματα.

‘Εφτιαξε ένα υπέροχο αγρόκτημα στην εξοχή για να ζήσει σαν ένας απλός αγρότης, δημιουργώντας και μια μικρή όμορφη κοινότητα, but nothing really fancy, κρατώντας χαμηλό προφίλ και απολαμβάνοντας τους καρπούς της φύσης. Ακριβώς, όπως το ήθελε.

Στη παραπάνω φωτογραφία, ο Θεός, με κουλ υφάκι και ανέμελη διάθεση, μετά από μια ολόκληρη ημέρα που καθάριζε τους στάβλους. Ο φωτογράφος δήλωσε “Ήταν από τις πιο ευχάριστες φωτογραφήσεις που έκανα ποτέ. Δεν είχε καθόλου άγχος και ήταν ευδιάθετος και άνετος να ποζάρει όπως ήθελα. Φάνηκε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που το είχε κάνει και αυτό βοήθησε να έχουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Να μην ήταν και αυτή η τρομερή σκατίλα… Χε, χε!”

Η αγροτική ζωή έκανε τον Θεό να νιώθει όλο και καλύτερα και στο μυαλό του τριγυρνούσε πάντα η ιδέα να ξαναφτιάξει τη ζωή του… Τελικά, περίπου 13.000 χρόνια μετά, αποφάσισε να βγει παγανιά και να γκομενίσει λιγάκι. Γνήσια μονογαμικός, πήγαινε με όσες γνώρισε από μία μόνο φορά με αποτέλεσμα ο Θεός σε αυτή την μικρή κοινότητα να είναι πρώτα Σύζυγος (για όλες τις γυναίκες), Μπαμπάς (για όλα τα παιδιά) και μετά Θεός. Ακολουθεί πρόσφατη φώτο του Θεού.

Κάπως πρόχειρα, θα έλεγε κανείς ότι το πόσο αναλλοίωτος έχει παραμείνει οπτικά στο πέρασμα αυτών των 13.000 ετών, ανάμεσα στις δύο φωτογραφίες, είναι η απόδειξη της Θεικής του υπόστασης, αλλά η αλήθεια είναι ότι στον Άρτσι, κάθε μέρα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Και αυτό ο Θεός δεν το αλλάζει με τίποτα. Θα το αλλάζατε εσείς?…

ΥΓ. Και για να προλάβω πριν με ρωτήσετε.

Ναι, η νύχτα ξέρει αν υπάρχουν ούφο. Στο διάστημα βέβαια είναι κοινό μυστικό ότι τα περισσότερα ούφο είναι στοιβαγμένα σε ένα, αρχαιότερο από ότι ίσως νομίζουμε, συγκεκριμένο πλανήτη, ο οποίος κόστισε και μια περιουσία στο Θεό για να τον ανακαινίσει. Αυτό που τώρα εμείς γνωρίζουμε ως Γη, είναι μια πιο συμμαζεμένη έκδοση του πλανήτη Άρτσι Μπούρτσι και Λουλάς. Η φράση αυτή ακούγεται ακόμα και στις μέρες μας ως ένα λεκτικό ενθύμιο from the old days που ο Θεός άφησε προσεκτικά στο υποσυνείδητο όλων των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι μας με “κάποιο” τρόπο και για “κάποιο” λόγο έχουμε ακούσει τη φράση αυτή, χωρίς πραγματικά να ξέρουμε να πούμε με βεβαιότητα τι σημαίνει.

Και ένα μικρό γνωμικό που η νύχτα πάντα εκτιμά κάτι τέτοιες ώρες:

Η νύχτα ξέρει ο χρόνος τι θα φέρει. Όσα φέρνει η νύχτα όμως, δεν τα φέρνει ο χρόνος.