Ούτε για αστείο. Ούτε για αστέ. Ούτε για αστείο δεν πρέπει να χωρίζεις του φθόγγους. Το νόημα χάνεται και δημιουργείται φθ-όγκος. Και ο όγκος είναι πρόβλημα γενικό. Γενικώς. Έπεσε και ο γενικός.
Είναι η ωραιότερη στιγμή. Το μεγαλύτερο θαύμα της φύσης. H στιγμή που αισθάνεσαι μικρός και αδύναμος μπροστά στη δύναμη της. Μετά τον σεισμό δηλαδή, η στιγμή που πέφτει ο γενικός. Ειδικώς. Η δύναμη της φύσης λοιπόν που επιτάσσει το ρεύμα να κουλάρει λίγο και να πέσει συσκότιση πολύ με συνεπαίρνει. Τη νιώθω σαν μια υπέροχη μυστικιστική εμπειρία. Κρυφό σχολειό με κεριά και λαμπάδες, αλλά δεν ήρθε ούτε η λαμπρή ούτε το ’21. Ήρθε ο γενικός και ούτε η ηλεκτροπληξία δε σε σώνει.
Εγώ πάλι κουτούλησα στον τοίχο και με έπιασαν τα γέλια. Γέλασε και ο γενικός, γέλασε και ο κόσμος όλος. Γενικώς, είναι μια ωραία ατμόσφαιρα να παίζω τυφλόμυγα με το σκοτάδι. Σκοτάδι, τώρα τα φυλάς εσύ. Αν δεν με βρεις, θα είμαι στην ντουλάπα.
Μ’αρέσει όμως το σκοτάδι γενικά. Μ’αρέσει κυρίως όταν ΕΓΩ το επιβάλλω στο χώρο. Ένας σούπερ ήρωας με κυρίαρχη δύναμη το δάχτυλο του Ε.Τ που πατάει με αρχοντικό τρόπο το διακόπτη και επιβάλλει το σκότος. Κατ’ αντιστοιχία, όταν το σκοτάδι μαγκεύει και αυτοεπιβάλλεται νιώθω πιο μικρός και από τους 7 νάνους. Όχι το σύνολο τους όμως. Σε πρόλαβα. Σε προλ.
Δατς ολ.
urban poetic 