Μυρμήγκια

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό χωριουδάκι μυρμηγκιών, να εκεί κάτω από τη μύτη σου. Ανάμεσα στα μυρμήγκια αυτά ήταν και ο αρχηγός-μυρμήγκι, ο οποίος μπροστά στα υπόλοιπα μυρμήγκια ένιωθε γίγαντας και ας ήταν το ένα εικοστό της σόλας που τον καταπλάκωσε μια μέρα που είχε βγει για βόλτα.

Ο άνθρωπος που πάτησε το μυρμήγκι ήταν ένας αδύναμος γεράκος στα τελευταία του. Τα παιδιά τον πείραζαν και κανείς δεν τον είχε δει ποτέ στη γειτονιά να συνομιλεί με κάποιον ή να έχει κόσμο στο παλιό σπίτι με τον κήπο. Το θέαμα ενός ακοινώνητου παρατημένου γεράκου προκαλούσε τη θυμηθία πολλών ενώ οι μητέρες σύστηναν στα παιδιά τους να μην περνάνε μπροστά από το σπίτι τους και να μην πάρουν τίποτα αν θα θελήσει να τους δώσει.

Στο μυρμηγκοχωριό, η κοινότητα θρήνησε τον παλιό τους αρχηγό και ξεκίνησε ψοφοφρία για νέο. Με μια ζωή στο κουβάλημα, πολλοί θεώρησαν ότι το αρχηγιλίκι θα ήταν μια σαφής βελτίωση στη ζωή τους και αποφάσισαν να θέσουν πολλοί υποψηφιότητα. Οι εκλογές όμως τελικά αναβλήθηκαν γιατί στο τέλος όλα τα μυρμήκια «μέθυσαν» στην ιδέα της εξουσίας και σκέφτηκαν ότι εφόσον μαζεύτηκαν τόσα αρχηγόπουλα, όσοι τελικά ΔΕΝ έθεταν υποψηφιότητα, θα ένιωθαν σαφώς μειονεκτικά απέναντι στην πλειοψηφία και θα περιθωριοποιούνταν. Στην ιδέα δε υποτιμητικών σχολίων του στυλ «εσύ δεν μπορείς να είσαι με εμάς, εσύ δεν τό’χεις!», αποφάσισαν όλοι να θέσουν υποψηφιότητα. Αυτό οδήγησε σε χάος, οι εκλογές ακυρώθηκαν και όλοι απογοητεύτηκαν που την επόμενη ημέρα έπρεπε να σηκωθούν από τις 5 να πάνε να μαζεύουν σπόρια.

Ο γεράκος φυσικά δεν ήταν κάποιος παράξενος ή ανώμαλος πορνόγερος, απλά ένας χήρος που τον είχαν παρατήσει τα παιδιά του και η μόνη του χαρά περιμένοντας καρτερικά το δικό του τέλος ήταν να κάνει βόλτες στη γειτονιά και να ασχολείται με τον κήπο του. Με τον καιρό και υπό το βλέμμα των γειτόνων που τον κοίταζαν στραβά οι βόλτες ελαττώθηκαν. Το βράδυ πριν πεθάνει είδε ένα όνειρο. Είδε ότι κάποιοι τον είχαν σηκώσει στα χέρια τους και τον περιέφεραν σε ένα μεγάλο πλήθος σαν μεγάλο αρχηγό κόμματος ή κάποιο μεγάλο ροκ σταρ. Οι επευφημίες ήταν πολλές και ο ενθουσιασμός του πλήθους τεράστιος. Το χαμόγελο του πάγωσε όμως όταν είδε ότι στα χέρια τους τον είχαν γιγάντια μυρμήγκια. Ο φόβος τον διαπέρασε, αλλά η έκπληξη του ήταν ακόμα μεγαλύτερη όταν διαπίστωσε ότι και ο ίδιος ήταν μυρμήγκι. Η έντονη αλλαγή συναισθημάτων στον ύπνο του τον ξύπνησε και τον έκανε να σκεφτεί ότι η φαντασία του ήταν το τελευταίο πράγμα που θα πέθαινε μέσα του όταν και εκείνος θα έφευγε από τα εγκόσμια. Μέχρι να γίνει αυτό, αποφάσισε να μελετήσει τα μυρμήγκια και να καταγράφει τα όνειρα του, σε μια προσπάθεια να τα ερμηνεύσει. Ήταν η πρώτη χαρούμενη μέρα μετά από πολύ καιρό.