Εγώ και το χάμστερ

Δεν ήταν η μοναξιά που σε έφερε στην πόρτα μου. Δεν ήταν ότι το ήθελα καιρό ή ότι το είχα προγραμματίσει. Ήταν μια ιδέα της στιγμής, ένα αστείο για να γελάσουμε. Και τώρα, εγώ και εσύ μαζί. Εγώ και το χάμστερ.

Δεν το παίζω ζωόφιλος και το ότι πήρα χάμστερ δεν σημαίνει ότι θέλω και τα γατιά σας και τα σκυλιά σας να παίξουνε με το δικό μου. Δεν είμαι ζωόφιλος και πήρα χάμστερ που δεν έχει κανείς σας και γλυτώσαμε τα ζευγαρώματα και τις κουμπαριές. Τρέχει όλη μέρα γύρω γύρω μες το κλουβί, το βγάζω έξω, μου δαγκώνει το δάχτυλο, βριζόμαστε και η μέρα συνεχίζεται. Το όνομα του είναι Χάμστερ. Ξέρω, μπορούσα να βρω κάτι καλύτερο, αλλά ήθελα γρήγορα βαφτίσια και όχι ένα γελοίο όνομα, όπως Μάκης και Τάκης που κάποιοι ονοματίζουν τα κατοικίδια τους. Άλλωστε, γιατί το χάμστερ μου να γυρίσει στο Μάκης όταν το φωνάζω και να μη γυρίσει στο Χάμστερ; Εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται πιο λογικό. Αναρωτιέμαι πως θα με φώναζε αυτό εμένα αν είχε φωνή. Σίγουρα δε θα προτιμούσα να με φωνάζει με κάποιο όνομα δικιάς του έμπνευσης και να με τσατίσει. Πολύ δε περισσότερο, να με φώναζε Μάκη ή Τάκη, σκύλος είμαι; Καλύτερα λοιπόν εγώ να είμαι ο Άνθρωπος και αυτός το Χάμστερ για να μην έχουμε ούτε σύγχυση ρόλων, αλλά ούτε φυσικά και παρεξηγήσεις.

Και τον συμπαθώ τον Χάμστερ. Τα βρίσκουμε. Δεν μιλάει πολύ και όταν τρώω δεν προσέχω να αυτοπεριοριστώ και να αφήσω τη μία μπριζόλα από τις δύο για να την περιδρομιάσει. Δύο τρία κομματάκια ψωμάκι αρκούν για να ξαπλάρει ο δικός σου φαρδύς πλατύς με την μπάκα να κοιτάει τ’άστρα. Όταν τελειώσει η ρέκλα του, του έχω βάλει εκεί μια ρόδα-κατασκευή στο κλουβί και τρέχει. Ο τύπος στο μαγαζί με τα κατοικίδια μου είπε ότι του κάνει καλό να αθλείται, καίει τις τοξίνες και θα ζήσει περισσότερο. Εγώ το αγόρασα, γιατί θέλω το χάμστερ μου να είναι αθληταράς και όχι κανένας σακάτης. Έτσι, κάθε μέρα έχουμε πρόγραμμα: τρέξιμο, σε διάφορες ταχύτητες, ασκήσεις, stretching και διάλειμα για αναπνοές. Στο δοχείο με το νερό, στα κρυφά, όταν κοιμάται, του βάζω συμπληρώματα διατροφής και κάτι βιταμίνες από τις καλές και τον βλέπω σε εξαιρετική κατάσταση. Με αγχώνει βέβαια να τον βλέπω έτσι και εγώ να είμαι λαπάς και πήρα κάτι βαράκια, αυτός να τρέχει και εγώ να γυμνάζομαι. Διάβασα σε ένα άρθρο για κάτι έρευνες που έχουν γίνει ότι η γυμναστική λέει είναι πιο αποδοτική όταν γυμνάζεσαι με παρέα και είμαι σίγουρος ότι το εκτιμάει ο δικός σου. Είμαστε σούπερ δίδυμο με τον Χάμστερ.

Η άλλη πλευρά (μιλάει ο Χάμστερ): Καταρχήν, δικέ μου, δεν με λένε Χάμστερ. Με έχεις ζαλίσει από την πρώτη μέρα Χάμστερ και Χάμστερ. Αμπντούλ με λένε και είμαι σύριος, όπως και τα περισσότερα χάμστερ της αγοράς (σήριουσλυ). Πέρα από το προφανές ότι μου τη σπας, μου βάζεις και αυτές τις μαλακίες στο νερό και με πάει τσιρλιπιπί. Όταν ανεβαίνω στη ρόδα είναι για να καταλάβεις ότι δε θέλω κάθε μέρα να πατάω στα κατρουλιά μου. Και αντί να το καταλάβεις, συνεχίζεις. Μου πήρες και τα βαράκια και με κοιτάς και πορώνεσαι, λες και βλέπεις το dvd της Πετρουλάκη, χοντρέ, ε χοντρέ. 3 σουβλάκια με διπλή πίτα και μετά βαράκια. Πολύ έξυπνο. Και όσο για το πως σε λέω, όπως σε φωνάζουν οι φίλοι σου σε λέω, Μαλάκα. Τουλάχιστον όταν σε φωνάζουν οι φίλοι σου γυρνάς. Φιλικά πάντα, Αμπντούλ. 🙂

Το κείμενο γράφτηκε για το 17ο τεύχος της Monitor. Το site της είναι το http://themonitor.gr/ και αν δεν το έχεις δει, δες το τώρα, αλλιώς θα στείλω τον Αμπντούλ να σε κυνηγάει. Στη θέση σου, με τόσες ώρες που περνάει κάθε μέρα στη ρόδα, δεν θα ήμουν και τόσο σίγουρος ότι θα είναι εκείνος, αυτός που θα κουραστεί πρώτος. Επίσης, επειδή μερικές ώρες, οι λέξεις είναι φτωχές και seeing is believing, θα σας βοηθήσω να πάρετε μια γεύση πως είναι ο Αμπντούλ…