Το καλύτερο μου κεφάλαιο, πριν το επόμενο

Μου είπαν ότι οι απαντήσεις κρύβονται εκεί που δεν κοιτάς, ότι όσo περισσότερα γνωρίζεις τόσo λιγότερα ξέρεις,

αλλά αν ξέρω κάτι είναι ότι περνάς μια ζωή ψάχνοντας τις απαντήσεις, με αυτό που καταφέρνεις να είναι ότι καλυτερεύεις τις ερωτήσεις σου.

Μαθαίνεις να ντύνεις τις απαντήσεις σου με πιο καλά μελετημένες ερωτήσεις και συνεχίζεις. Συνεχίζεις ή τα παρατάς.

————————————————————————————-

Απόψε σε ψάχνω και εσύ όλο ξεγλιστράς. Για να με προστατέψεις.

Και μόλις σε βρω ξέρω πως ένα θα είναι σίγουρο. Θα πρέπει να φύγω.

————————————————————————————

Απόψε θέλω να σταθώ. Σε μιαν άκρη.

Όσο πιο άκρη, πιο βαθιά, τη σημαία μου να βάλω.

———————————————————————————–

Αυτός που είπε πως δεν είναι δύσκολο, γνωρίζει μόνο το εύκολο.

Το εύκολο όμως δεν είναι γοητευτικό. Ούτε καν η εύκολη γοητεία.

———————————————————————————–

Απόψε σε ψάχνω και εσύ όλο ξεγλιστράς.

Και αν σε βρω, τότε θα είναι βέβαιο, πως η ώρα μας τελειώνει.

———————————————————————————-

Απόψε θέλω να σταθώ, σε μιαν άκρη.

Ανέτοιμος για συμβιβασμούς. Για νίκες χωρίς μάχη.

—————————————————————————————

Άρα συνεχίζω. Συνεχίζω από εκεί που σταμάτησα. Συνεχίζω να ρωτάω, να αναρωτιέμαι, να κάνω λάθη, να ζω. Από το πρώτο κεφάλαιο, από το τελευταίο, από το πιο χρυσό εώς το πιο ματωμένο.

Όλα μέρη του ίδιου βιβλίου, της ίδιας ιστορίας, αλλά αν έχω μάθει κάτι είναι ότι οι χρυσές σελίδες της είναι όσο καλές είναι και αυτές που είναι γραμμένες με αίμα.